۹۹ بازديد

 نگوییم بدخط
به دانش آموزانمان، به فرزندانمان نگوییم: " بدخط نوشتی!*" ، بلکه وقتی از نوشته شان ناراضی هستیم، به دلایلِ زیبا نشدنِ نوشته، اشاره کنیم، تا آن ها بدانند که کجای کار ایراد دارد و چه چیز را باید اصلاح کنند: مثلا:
نگوییم: "بد خط نوشتی!" 
بگوییم:"بیش از حد ریز یا درشت نوشتی!"
نگوییم: " بد خط نوشتی!" 
بگوییم: "بیش از حد پررنگ یا کمرنگ، نوشتی!"
نگوییم: "بد خط نوشتی!"
بگوییم:" بین حروف و کلمات بیش از حد فاصله دادی یا به هم نزدیک نوشتی!"
نگوییم: " بدخط نوشتی!"
بگوییم: " بیش از حد نازک یا کلفت نوشتی!"
یا بگوییم: " بهتر است نوک مدادت را بتراشی!"
نگوییم: "بد خط نوشتی!"
بگوییم: "بعضی جاها بزرگ و بعضی جاها کوچک نوشتی! "
نگوییم: "بدخط نوشتی!"
بگوییم:" خط زمینه رعایت نشده!"
نگوییم: "بدخط نوشتی!"
بگوییم: "اندازه ی نشانه ی" آ " یا اندازه ی نشانه ی ( م) یکسان نشده، اندازه گیری در زیبایی نوشته مهم است!"
و * "بد خطی"یا" خوش خطی" یک عبارت "کلی" است. عبارات"کلی" را به موارد" جزئی و تکه های کوچک" بخش کنیم تا اصلاح آن ها آسان و قابل فهم شود.
تا كنون نظري ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در فارسی بلاگ ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.